En de kerstboom staat al klaar hier in Mexico

Hey iedereen!

De laatste tijd zag ik dat de meeste studenten hun blog eingelijk regelmatig updaten. Nu heb ik besloten om wat vaker iets neer te schrijven: voor vrienden, maar ook zeker voor m'n ouders. Het is immers dankzij hen dat ik dit kan meemaken.

Ik denk dat ik toch stilaan aangepast ben aan het leven hier. Ik krijg hier veel vrijheid van mijn ouders en kan veel weggaan. In het begin was dat wat moeilijk voor hen omdat mijn broers meer huisvogels zijn en niet te laat van huis wegblijven. Mijn ouders begrijpen dat ik niet zo ben en dat ik zoveel mogelijk wil doen voor dat ik hier weer vertrek. Ik ken hier ondertussen al al de busroutes uit mijn hoofd en heb vorige week zelf mijn zus (die al heel haar leven hier woont) moeten tonen hoe je dat doet. Ik voel me eingelijk al meer Mexicaan dan haar :) Ik probeer dus zoveel mogelijk te doen en ben veel uit huis. Toch probeer ik de zondag thuis te zijn om samen met mijn familie te eten, want mijn mama hier vindt dat heel belangrijk en dat versta ik natuurlijk ook. Deze zondag heb ik geholpen aan het versieren van de kerstboom (wat ik thuis nooit doe). Hier moeten er echt extreem veel ballen in de boom in tegenstelling tot in Belgie, waar het bij ons althans niet zo is. Zo zie je dat kerstmis hier al vroeg van start gaat en ik ben benieuwd hoe de feestdagen hier zullen zijn!

Jullie vragen jullie waarschijnlijk wel af wat ik zoal doe hier. Natuurlijk ga ik elke dag naar school waar het eingelijk heel aangenaam is en waar ik vooraal mijn tijd verdrijf met het beoefenen van ping-pong :) Natuurlijk ga ik ook naar de lessen, maar soms checken de leerkrachten de schriften en zit iedereen toch maar niets te doen. We hebben zo een klas die 'Desarollo' noemt. Het komt erop neer dat je je eigen bedrijfje opricht die eten verkoopt. Morgen gaan we met al de leerlingen een expo houden en ons eten verkopen. Het komt erop neer dat ik vandaag nog 80 wafels moet bakken. BELGISCHE WAFELS! Hopelijk verkopen ze goed, want de winst is voor ons :)

Verder heb ik een traditie om met vrienden elke vrijdagmiddag fast-food te eten en daarna iets te gaan drinken. Wat het weekend betreft hier is er maar een woord nodig: fiestas! Elke vrijdag/zaterdag is er wel ergens een houseparty en zoniet, gaan we uit naar een club of naar het centrum om pool te spelen. Pool is immers ook en traditie van vrijdag met een andere uitwisselingsstudent van Australie, maar die vertrekt helaas al in 2 weken naar huis... De feestjes zijn hier echt veeeel beter dan in Belgie. Het is ook zo gemakkelijk dat je vrienden hier kunnen rijden. Ze pikken je op en brengen je terug thuis. Vorige week ging ik naar een van die feestjes en ik wist niet eens van wie het huis was,maar dat is hier geen probleem. Het leuke was dat ze een   squashveld hadden, dus speelde ik daar gewoon even squash bij iemand die ik niet kende hehe :)

In de week ga ik veel gaan skaten naar de plaza. De skatescene is hier echt veel groter dan in Belgie dus we zijn altijd wel met een paar om te skaten en soms gaan we richting centrum om wat spots te zoeken.

(een foto die ik nogal onverwacht trok :p)

Om het kort te zeggen: ik amuseer me hier echt en probeer zo veel mogelijk uit mijn jaar hier te halen. Mexicanen zijn eingelijk echt supervriendelijk en vrienden worden snel gemaakt. Ik hoop dat alles goed gaat in Belgie en daat de regering stand houd hehe :)

Ik zal mijn camera eens meedoen naar school en enkele foto's trekken zodat jullie zien hoe het hier gaat.

Groeten!

Vamos a la playa!

Woooooooooooooooooooooooow, nu is het echt extreem lang geleden dat ik nog een bericht schreef voor de thuisblijvers. Ondertussen zijn er dus wel wat dingen gebeurd. Ik kan me niet echt herinneren waar ik bij het vorige berichtje gebleven was dus het kan wel wat overlappen. Mama zit in Vietnam, Papa in Kameroen, ik in Mexico en Marie in Belgie, lekker internationaal gezin hebben wij :).
Dus, veranderen van school was waarschijnlijk een van de betere beslissingen die ik in mijn leven reeds genomen heb. Mijn nieuwe school is fantastisch samen met Hong en Eszter. De lessen zijn veel lichter en soms worden er gewoon lessen geskipt en tijdens de examenweek al helemaal geen lessen. Nu heeft de directeur ook een pingpong tafel geplaatst. De pingpong-hype is hier dus echt begonnen en ze kunnen niet meer stoppen. Ik doe er volop aan mee en ben de momentele kampioen in mijn school (het niveau ligt bij de meesten echter niet zo hoog). Maar dan kom ik thuis en krijg ik het echt moeilijk met mijn broer die wel redelijk goed speelt. Dus elke dag in de school en elke avond speel ik hier ping pong... Wie had dat gedacht :p
De laatste tijd doe ik veel met eszter, zij is zowat mijn beste vriendin hier en zelf als ik naar het park ga om met wat vrienden te skaten gaat zij mee om wat te kijken. Daarna lopen we meestal nog een beetje rond in de stad en praten over vanalles en nog wat. Ik ben dus heel blij dat ik zo goed kan opschieten met een andere student...

Dan 3 weken geleden gingen we naar Puebla waar ik naar de film ging met mijn broers en zus, ik ging schaatsen en deed nog tal van andere dingen dus heb me wel goed geamuseerd. Puebla is een veel grotere stad dan Oaxaca en er valt ook veel meer te doen. De zaterdag ging ik naar een feestje van vrienden van mn zus en zondag leerde ik de andere AFSrs van Puebla kennen en gingen we samen naar jaja... 'The Belgian Waffle House'. Heerlijke wafels, zoals je die alleen in Belgie en blijkbaar nu ook in Mexico proeft :) Dit maakte heel mijn weekend af.
Maar het bleef niet bij de wafels in Puebla... De zaterdag erop kookte ik voor mijn vrienden van AFS en ROTARY (andere organisatie). Eszter helpte met het bereiden van de pitta's als hoofdgerecht en als dessert, wafels met vanilleijs en chocoladesaus. Niemand had ooit pitta gegeten, maar iedereen vond het zeer lekker. Met grote voldoening zakten we dan later af naar het centrum, waar ik eerst met James, een australische uitwisselingsstudent, zoals elke zaterdag poolde. We hebben immers een zeer leuke bar gevonden waar de pool gratis is en dus gaan we elke vrijdagavond en nodigen James en ik verschillende vrienden uit. For the record: mijn pool-skills zijn nog altijd even slecht, maar verbetering is opkomst :D
De week erna was het Halloween en dia de muertos. Dit is hier een van de meest belangrijke feestdagen en alles is in functie van de dood hier in Oaxaca. Mijn zus en ik liepen mee in een soort van straatstoet vol verklede mensen. Ik kocht voor mezelf een masker van SAW voor het feestje van de familie van eszter die avond. Heb het masker ook al een paar keer gebruikt om wat pranks uit te halen met mijn broers maar het lukt me nooit haha. De avond erna ging ik dan naar een feestje in de HANGAR, de grootste club hier in Oaxaca en dat was heeeeeel geslaagd :p
En als laatste van al mijn belevenissen hier ging ik dit weekend naar Puerto Escondido, het surf-mekka van de Pacifische oceaan voor de verjaardag van mijn Mexicaanse moeder en ik skipte ook twee dagen school :D WAT EEN PARADIJS!! Het hotel was fantastisch, het strand adembenemend en de golven meters hoog! Savonds en smorgens ging ik met mijn zus wandelen op het strand, overal palmbomen en kokosnoten die je zo van de grond kunt rapen. De volgende dag ging ik surfen in een baai waar de golven wat milder waren. Het was lang geleden dat ik nog gesurfd had, maar ik had het snel weer in de benen. De dag erachter gingen we naar een laguun, of hoe zeg je het in het nederlands? Het is een soort van reusachtig meer dat met de zee verbonden is en vanuit dat meer vaarden we op een bootje langs de rivier naar richting zee. Het deed me sterk denken aan de Amazone rivier, vooor zover die ik van documentaires ken. Puerto Escondido ligt ook in de tropen dus het lijkt er wel wat op. Zag veel verschillende vogels zoals toekans, pelikanen.. Dan ook grote krabben, vissen.. Er zitten ook alligators maar die zie je immers alleen maar in de morgen. Helaas was ik weer te lui om mijn camera op te laden en al snel was mijn batterij leeg. Gelukkig heb ik toch enkele fotos kunnen maken en ook fotos van Puerto Escondido in het geheel. Ik zal ze zeker uploaden op een moment dat ik minder lui ben dan nu :p Maar ik beloof dat het snel zal zijn.
Tot slot, het vorige weekend speelde ik een rugby match met school en leerde iemand kennen die Tochito speelt (American football maar zonder tackles) en hij zei dat ik gerust een kon komen kijken naar de wedstrijden. Dus misschien kan ik nu eindelijk spelen wat ik al zo lang wou!! Volgend weekend ga ik en hopelijk kan mij bij het team voegen.
Groeten uit Mexico!

Niet altijd even gemakkelijk...

Beste lezers,

Ik moet toegeven, het leven in Mexico is niet altijd makkelijk en niet altijd wat ik had verwacht. De laatste week had ik wat problemen en het bereikte dan ook een climax waardoor ik enkele schooldagen heb gemist. Ik schrijf op mijn blog niet alleen de vele mooie ervaringen, maar ik vind dat ik eerlijk moet zijn tegenover jullie en ook de moeilijke momenten moet meedelen.

Wel, ik had het deze week wat moeilijk met mijn familie… Het zijn een voor een zeer vriendelijk, sympathieke mensen en ze doen hun best om me thuis te doen voelen, maar toch voel ik me niet echt op mijn gemak. Mijn broers zijn namelijk niet echt zo’n praters en soms voel ik me alleen omdat niemand in het huis tegen me praat. Ik heb ondervonden dat het niet aan mij ligt, maar dat ze gewoon werkelijk zo zijn. Ik doe moeite om te praten, maar meestal heb ik het gevoel dat ik tegen een muur praat. Dit viel de afgelopen week zeer zwaar. Veel doen ze ook niet met me, alle AFS’rs hebben al alles gezien in Oaxaca, ik bijna niets… De familie van een andere AFS’r nodigde mij zelf uit om met hen in de bergen te gaan wandelen omdat ze weten dat ik het met mijn eigen familie toch nooit doe. Zelf op de nationale feestdag, ging de helft van mijn familie niet mee naar het centrum en was het feest al snel afgelopen terwijl dit normaal een hoogtepunt is voor Mexicanen. Blijkbaar hecht mijn familie daar minder belang aan. Enzo ging ook dit aan mijn neus voorbij. Mijn zus is de enige in de familie die totaal anders is dan de rest, ze is net als mij en met haar kan ik zeer goed opschieten, maar helaas woont ze in Puebla en zie ik haar niet veel: Deze week praatte ik met mijn counsellor, mijn Mexicaanse ouders en mijn eigen ouders, want zo kon ik niet meer verder. Ik voelde me echt niet gelukkig hier.

Maar de dingen veranderen… Ik heb besloten dat als mijn familie het niet doet, dat ik het dan maar doe. Dus leerde ik de bus nemen en de taxi, ik ging op mn eentje de stad verkennen, en ik zocht de route naar het skatepark. Een iets geven mijn ouders me wel en dat is de vrijheid om zelf alles te gaan ontdekken. Ze laten me ook veel weggaan, dat was belangrijk voor mij, want mijn eerste maand hier in Mexico zag er als volgend uit: opstaan om 5.30, 8 uur school, de rest van de dag facebook en dan slapen. In het weekend naar de film met mijn broer en telkens dezelfde vrienden… Waarom facebook, wel simpel: mijn broers houden van de televisie en dat is praktisch hun leven. Ik dacht dat mijn broers dingen met mij gingen doen, de stad gingen tonen… Nee, elke dag televisie en ik zit opgesloten in het huis.

Dit weekend veranderde veel.

Vrijdag: Ik sprak af met Eszther, het Hongaarse meisje, en het was super om eens te kunnen praten over dingen en samen zijn we opzoek gegaan naar de cafeetjes in de stad

Zaterdag: Normaal had ik een voetbalwedstrijd maar die werd afgelast, zoals dat wel vaker gebeurt met Mexicanen en smiddags gingen we met heel de entourage van AFS Thai eten. Hong, de thaise jongen stelde dat voor. Het was heel aangenaam en ik zag er daar een vriendin van de rotary. S’avonds ging ik uit met vrienden van de rotary en het werd echt een geslaagde avond. Normaal moet ik vroeg thuis zijn, maar ik kon een lift krijgen van een van de moeders Deze familie heeft zelfs hun eigen chauffeur haha.

Zondag: Zondag ging ik naar Mitla (halfuurtje rijden) om daar een archeologisch site te bezoeken en iets te eten. Dit was meteen ook de eerste keer dat ik het gevoel had dat ik echt iets met mijn gezin deed. Later in de middag ging ik skaten en leerde al de andere ‘patinadores’ (rollerbladers) kennen. Heel leuke gasten, heb me echt geamuseerd en er zullen nog veel sessies volgen. Savonds kwam mn broer mij halen en huurden we een film. We keken pirates of the carribean (de nieuwe). Daarna ging ik naar mijn kamer, luisterda wat muziek en schreef wat je nu leest.

Dit weekend was dus onvergeetelijk en hopelijk zullen er nog veel volgen. Ik denk dat ik stilaan mijn weg begin te vinden. Moeilijke start, maar nu praat ik veel met mijn gezin en counselor over de situatie thuis en dus kan het alleen maar verbeteren. Ook heb ik beslist om te verandern van school. De mensen op mijn school zijn fantastisch,, dat is het probleem helemaal niet. Het is gewoon geen goede school voor uitwisselingsstudenten. Het Amerikaanse meisje van op mn school kan erover mee praten. 8 uur per dag les en om 5.30 opstaan. Heel veel huiswerk en eingelijk totaal geen pretje, het moet toch aangenaam blijven? Dus heb ik beslist om naar de school waar 2 andere AFS'rs zijn te gaan. Zij hebben me overtuigd om naar daar te komen en voor mijn gastgezin was het geen probleem, want ze gingen het zelf uiteindelijk ook voorstellen. Welnu, een nieuwe school, nieuwe start, hopelijk valt het mee!

Tot de volgende muchachos!